انقلاب آمد تا مدیران تبدیل به یک طبقه‌ی اشرافی و اسراف‌گر (تافته‌ی جدا از ملت) نشوند، تا امثال اشرف، باند قاچاق و مواد مخدر راه نیندازند، تا دربار با ثروت مردم عیاشی‌هایی راه نیندازد که هریک از لذائذش از یک گوشه دنیا با پرواز اختصاصی به ایران ارسال شود! آمد تا بساط باندبازی و قبیله‌گرایی و سلطنت موروثی (ژن خوب) را جمع کند!
انقلاب آمد تا سبک زندگی مدرن را به چالش بکشد و نظم نوین جهانی که برپایه‌ی سلطه‌گری و استعمار و غارت ضعفا سامان یافته است را درهم بریزد.
انقلاب آمد تا اهالی قدرت و ثروت بر گرده مردم سوار نشوند، انقلاب آمد تا مملکت را از اسارت غرب‌زده‌ها، بیگانه‌پرست‌ها و شبه‌روشن‌فکرهای واداده و مرعوب، که فرهنگ ایرانی_اسلامی را تحقیر و تمسخر می‌کنند نجات دهد.
انقلاب آمد تا یک سفیر و مستشار بیگانه برای مسئول ارشد این مملکت دستور صادر نکند، انقلاب آمد تا ناموس شیعه احساس ناامنی نداشته باشد تا هر اجنبی و ناکسی به او چشم طمع ندوزد، انقلاب آمد تا پاک‌دستی و خدمت خالصانه و عدالت را در دولت و ملت جاری کند.
انقلاب آمد تا “نهج‌البلاغه” مرامنامه‌ی حکمرانی و حجّتِ بین مردم و مسئولین باشد، انقلاب آمد تا خودمان باشیم، تا ایران روی پای خودش بایستد و چشم به افق‌های بلند بدوزد و تاریخ‌ساز شود. انقلاب آمد تا دربهای عزت و معنویت را به روی مردم بگشاید، تا تحول و رشد را از درون و از قلوب تک تک افراد آغاز کند، انقلاب آمد تا در میانه‌ی عصر “جاهلیتِ مدرن” و ظلماتِ “تمدن جدید”، نوری باشد که مردم را از دنیازدگی و پوچی برهاند و در دوران “پایانِ تاریخ” (نظریه‌ی فوکویاما) راهی را برای این تاریخِ به بن‌بست رسیده باز کند… راهی به سوی تمدن نوین شیعی، برای پیشرفت به سوی سبک زندگی ایرانی_اسلامی، راهی به سوی جامعه‌ی مهدوی و ظهور حق.
❄️❄️❄️
حال بعد از ۴۰سال و عبور از گردنه‌های صعب، باید نسبت خود را با آرمانهای انقلاب بازخوانی کنیم، کجای راه هستیم؟ نقاط قوت و ضعف، موانع و دست‌اندازها چه بوده؟ و چه راهی و چه راهبردی در پیش داریم…
